Ik wil nog wel eens klagen over bedrijven die -in mijn ogen- een wanprestatie leveren. Dit alles in de hoop dat mijn gekrabbel het serviceniveau omhoog brengt.
Vandaag geen klacht maar een groot compliment voor Telfort.
[technische uitleg]
Onlangs heb ik een Synology NAS aangeschaft. Mijn broer en ik willen onze data bij elkaar opslaan. Handig voor als er een huis afbrandt. Het leek ons veilig om dat met een VPN verbinding met t2tp/ipsec te doen. Op de NAS draait een VPN server dus dat is goed. Ik heb keurig portforwarding gedaan voor poorten 500, 1701 en 4500. Mijn broer kon maar geen verbinding krijgen. Ik kan wel op zíjn NAS komen. Het enige verschil tussen onze configuraties is het type modem. O ja, de Windows versies zijn ook anders, maar daar had ik geen verdenking. Ik heb me scheel gezocht op internet naar een instelling die ik wellicht vergeten ben. Na uren zoeken geen resultaat.
[/technische uitleg]
Vervolgens op het telfort forum de vraag voorgelegd. Binnen een uur kreeg ik reactie: uw modem kan dat niet aan. Iets in de firmware. We sturen u een nieuw modem op.
Kijk: dat is service, zeker voor een goedkope provider. Hulde.
ps:
Óf ik zoek niet goed, óf heel weinig mensen gebruiken een connectie zoals wij die willen.
vrijdag 14 november 2014
vrijdag 8 augustus 2014
Rare jongens die politici
of hoe iedereen langs elkaar heen werkt.
Iedereen in ons land heeft verstand van verkeer. Denken we allemaal. De overheid heeft daarom jaren geleden een verstandig besluit genomen. Ze hebben de SWOV (Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid) opgericht. Zoals de naam al doet vermoeden kijkt deze club op een wetenschappelijke manier aan tegen verkeersveiligheid. Alle publicaties zijn openbaar. Iedereen kan dus zijn kennis vergroten en hoeft niet zelf zaken te onderzoeken.
Ik ging er van uit dat lokale politici kennis zouden nemen van de richtlijnen. Dat spaart immers geld een schept duidelijkheid. Maar zoals de titel van dit stukje al aangaf, dat doen ze helemaal niet.
Afgelopen periode is de provinciale weg waaraan we wonen gerenoveerd (N983). Op verzoek van bewoners is het een 60 km weg geworden met in de bebouwde kommen 30 km. Heel terecht, het SWVO heeft een rapport uitgebracht waarin je keurig kan lezen wat een veilige snelheid is. (Vanwege het gemengd gebruik van fietsers, voetgangers en auto's op een gedeelte van de weg is 60 km eigenlijk nog te hard)
Wat doet de gemeente? Ze proberen 80 km te handhaven. We krijgen kreten te horen als "zestig waar het moet en 80 waar het kan". Volgens de politici kan 80. Waarom geeft de landelijke overheid geld uit voor wetenschappelijk onderzoek als wij in onze gemeente zulke deskundigen hebben rondlopen kan je je dan afvragen.
Nog even wat voorbeelden van inconsequent handelen. De gemeente zegt dat ze moeten bezuinigen en dat ze moeten samenwerken met andere gemeentes. Wat betekent dat in de praktijk?
De weg van Winsum naar Schouwerzijl is een smalle bochtige weg waar auto's landbouwverkeer en fietsers over gaan. Winsum heeft besloten dat de weg 60 km moet worden. De Marne vindt dat kennelijk niet nodig (of ís er helemaal geen samenwerking?). Gevolg: van Winsum tot de gemeentegrens mag je 60 rijden. Dan mag je 200 meter gas geven tot 80. Vervolgens is de grens weer 30 in het dorp. Afgezien van het onwettige van de situatie (overgang van 80 naar 30 mag helemaal niet) is dit natuurlijk de reinste kolder. Spreek gewoon met je buurgemeente af dat het traject 60 wordt. Simpel, overzichtelijk en scheelt een hoop borden (geld).
Als we Schouwerzijl weer verlaten richting de N983, dan mag je weer 80. Ik heb geen SWOV nodig om te weten dat als je met die snelheid over dat weggetje rijdt dat je dan gewoon een misdadiger bent. Je hebt geen overzicht over de weg en er wordt veel gefietst. Ook hier weer onnodige bebording en een rare situatie. Je komt van een kleine weg en gaat naar een bredere terwijl je langzamer moet gaan rijden. Verwarrender kan je het niet maken, goedkoper wel.
Nou vooruit. Nog eentje dan. Vanaf de N983 naar Zuurdijk verlaat je 60 km zone. Je gaat over een smalle weg waar ook toeristische fietsers via fietsknooppunten over worden geleid. Voor Zuurdijk staat een bord 60. Bij Zuurdijk mag je 30.
Ik kan nog een hoop voorbeelden geven maar het idee lijkt me duidelijk.
Jongens en meisjes van de politiek: wanneer beseffen jullie nou dat we in een uniek gebied wonen? Buit het uit dat het hier zo mooi en rustig is. Maak jullie motto: "60 in De Marne behalve waar 80 écht kan". Je bereikt er veel mee:
ps.: ik heb in diverse clubjes gezeten die zich bemoeien met de leefbaarheid in ons dorp. Dit stuk schrijf ik 100% op persoonlijke titel.
ps.2: gelukkig zijn er ook politieke partijen die het beleid ook afkeuren. Helaas een kleine minderheid.
Iedereen in ons land heeft verstand van verkeer. Denken we allemaal. De overheid heeft daarom jaren geleden een verstandig besluit genomen. Ze hebben de SWOV (Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid) opgericht. Zoals de naam al doet vermoeden kijkt deze club op een wetenschappelijke manier aan tegen verkeersveiligheid. Alle publicaties zijn openbaar. Iedereen kan dus zijn kennis vergroten en hoeft niet zelf zaken te onderzoeken.
Ik ging er van uit dat lokale politici kennis zouden nemen van de richtlijnen. Dat spaart immers geld een schept duidelijkheid. Maar zoals de titel van dit stukje al aangaf, dat doen ze helemaal niet.
Afgelopen periode is de provinciale weg waaraan we wonen gerenoveerd (N983). Op verzoek van bewoners is het een 60 km weg geworden met in de bebouwde kommen 30 km. Heel terecht, het SWVO heeft een rapport uitgebracht waarin je keurig kan lezen wat een veilige snelheid is. (Vanwege het gemengd gebruik van fietsers, voetgangers en auto's op een gedeelte van de weg is 60 km eigenlijk nog te hard)
Wat doet de gemeente? Ze proberen 80 km te handhaven. We krijgen kreten te horen als "zestig waar het moet en 80 waar het kan". Volgens de politici kan 80. Waarom geeft de landelijke overheid geld uit voor wetenschappelijk onderzoek als wij in onze gemeente zulke deskundigen hebben rondlopen kan je je dan afvragen.
Nog even wat voorbeelden van inconsequent handelen. De gemeente zegt dat ze moeten bezuinigen en dat ze moeten samenwerken met andere gemeentes. Wat betekent dat in de praktijk?
De weg van Winsum naar Schouwerzijl is een smalle bochtige weg waar auto's landbouwverkeer en fietsers over gaan. Winsum heeft besloten dat de weg 60 km moet worden. De Marne vindt dat kennelijk niet nodig (of ís er helemaal geen samenwerking?). Gevolg: van Winsum tot de gemeentegrens mag je 60 rijden. Dan mag je 200 meter gas geven tot 80. Vervolgens is de grens weer 30 in het dorp. Afgezien van het onwettige van de situatie (overgang van 80 naar 30 mag helemaal niet) is dit natuurlijk de reinste kolder. Spreek gewoon met je buurgemeente af dat het traject 60 wordt. Simpel, overzichtelijk en scheelt een hoop borden (geld).
Als we Schouwerzijl weer verlaten richting de N983, dan mag je weer 80. Ik heb geen SWOV nodig om te weten dat als je met die snelheid over dat weggetje rijdt dat je dan gewoon een misdadiger bent. Je hebt geen overzicht over de weg en er wordt veel gefietst. Ook hier weer onnodige bebording en een rare situatie. Je komt van een kleine weg en gaat naar een bredere terwijl je langzamer moet gaan rijden. Verwarrender kan je het niet maken, goedkoper wel.
Nou vooruit. Nog eentje dan. Vanaf de N983 naar Zuurdijk verlaat je 60 km zone. Je gaat over een smalle weg waar ook toeristische fietsers via fietsknooppunten over worden geleid. Voor Zuurdijk staat een bord 60. Bij Zuurdijk mag je 30.
Ik kan nog een hoop voorbeelden geven maar het idee lijkt me duidelijk.
Jongens en meisjes van de politiek: wanneer beseffen jullie nou dat we in een uniek gebied wonen? Buit het uit dat het hier zo mooi en rustig is. Maak jullie motto: "60 in De Marne behalve waar 80 écht kan". Je bereikt er veel mee:
- Duidelijkheid.
- Minder kosten aan rare bebording.
- Veiliger leefomgeving (bron SWOV).
- Geloofwaardiger bestuur.
- Mooie uitstraling voor een gemeente die toeristen wil trekken.
ps.: ik heb in diverse clubjes gezeten die zich bemoeien met de leefbaarheid in ons dorp. Dit stuk schrijf ik 100% op persoonlijke titel.
ps.2: gelukkig zijn er ook politieke partijen die het beleid ook afkeuren. Helaas een kleine minderheid.
donderdag 7 augustus 2014
Ervaringen glucosesensor 8. De nieuwe Enlite
Sinds enige tijd gebruik ik de vernieuwde Enlite sensor. Omdat ik er inmiddels best een aantal heb gebruikt hier een verslag van mijn ervaringen.
Uiterlijk is er niet veel veranderd. Inbrengen gaat ook nog zoals met de vorige sensoren.
De betrouwbaarheid is in mijn geval behoorlijk toegenomen. Ik had vaak dat de sensor behoorlijke dips aangaf die niet terecht waren. Bij de nieuwe sensoren is dat veel minder. Comfortabel dus, onterechte alarmen zijn vervelend. (zeker als je alarmen gaat negeren ;-) )
Het punt wat het meeste opvalt is (bij mij) de levensduur. Voorheen was een sensor na 7 tot 8 dagen helemaal af. Nu zijn 13 dagen soms haalbaar. Gemiddeld zit ik voor de laatste 7 sensoren op een levensduur van 11 dagen:
Hoewel dit vast niet medisch geadviseerd wordt, druk je de kosten zo natuurlijk enorm. (disclaimer: ik ben geen arts en adviseer dus niet om het zo te doen! Alle risico's zijn voor degene die dit ook probeert).
Als grootverbruiker in de zorg vind ik het fijn om hier wat te kunnen besparen. Na 7 dagen koppel ik de zender dus los. Wacht een minuutje en koppel de zender weer aan. Op de pomp koppel ik een "nieuwe sensor".
Kortom ik ben blij met de nieuwe sensor. In mei had ik een fikse longontsteking. Er is dan een behoorlijke overeenkomst tussen mijn hond en mijn suiker (ze doen allebei onvoorspelbare dingen die je helemaal niet wilt). Een zegen dat je met je insulinebeleid daarop kan inspringen. (insulinebehoefte is naar 3 maal normaal gegaan en is nu weer op normaal niveau. (voor m'n hond zoek ik nog een oplossing)
PS. Dat grafiekje is van het android appje Days Since (let op het logo, er zijn er meer). Daarin geef ik aan wanneer ik m'n sensor en m'n infuus vervang. Doe ik met een simpele druk op de knop. Ik zie dan op mijn telefoonscherm hoeveel dagen ik het spul draag. Erg handig als je vergeet op papiertjes te kijken.
Uiterlijk is er niet veel veranderd. Inbrengen gaat ook nog zoals met de vorige sensoren.
De betrouwbaarheid is in mijn geval behoorlijk toegenomen. Ik had vaak dat de sensor behoorlijke dips aangaf die niet terecht waren. Bij de nieuwe sensoren is dat veel minder. Comfortabel dus, onterechte alarmen zijn vervelend. (zeker als je alarmen gaat negeren ;-) )
Het punt wat het meeste opvalt is (bij mij) de levensduur. Voorheen was een sensor na 7 tot 8 dagen helemaal af. Nu zijn 13 dagen soms haalbaar. Gemiddeld zit ik voor de laatste 7 sensoren op een levensduur van 11 dagen:
Hoewel dit vast niet medisch geadviseerd wordt, druk je de kosten zo natuurlijk enorm. (disclaimer: ik ben geen arts en adviseer dus niet om het zo te doen! Alle risico's zijn voor degene die dit ook probeert).
Als grootverbruiker in de zorg vind ik het fijn om hier wat te kunnen besparen. Na 7 dagen koppel ik de zender dus los. Wacht een minuutje en koppel de zender weer aan. Op de pomp koppel ik een "nieuwe sensor".
Kortom ik ben blij met de nieuwe sensor. In mei had ik een fikse longontsteking. Er is dan een behoorlijke overeenkomst tussen mijn hond en mijn suiker (ze doen allebei onvoorspelbare dingen die je helemaal niet wilt). Een zegen dat je met je insulinebeleid daarop kan inspringen. (insulinebehoefte is naar 3 maal normaal gegaan en is nu weer op normaal niveau. (voor m'n hond zoek ik nog een oplossing)
PS. Dat grafiekje is van het android appje Days Since (let op het logo, er zijn er meer). Daarin geef ik aan wanneer ik m'n sensor en m'n infuus vervang. Doe ik met een simpele druk op de knop. Ik zie dan op mijn telefoonscherm hoeveel dagen ik het spul draag. Erg handig als je vergeet op papiertjes te kijken.
donderdag 29 mei 2014
Universitaire workflow anno 2014
Deze blog houd ik niet meer bij. Hier is het (ligt aangepaste) artikel op mijn nieuwe site.
Onlangs mocht ik me vervoegen bij polikliniek x in het universitaire ziekenhuis in onze mooie provincie hoofdstad. Allemaal heel hypermodern. Je mag je aanmelden door met je afspraakbrief voor een paal te zwaaien. Dan heeft de baliemedewerkster -die zorgvuldig achter een groot beeldscherm is verstopt- tijd voor andere zaken. Ongezellig maar begrijpelijk allemaal.
In de wachtkamer gezeten dacht ik: "wat hoor ik toch voor een gepiep?"
Na onderzoek besloot men dat ze niets voor me konden doen en dat ik naar polikliniek y moest. De arts ging ter plekke een verwijsbrief schrijven. Schrijven? Ja, met een pen! U weet wel, van vroeger. "Ja, zo gaat dat hier nog" klonk het met enige spijt, "ik kan eigenlijk helemaal geen verhaal meer schrijven van een paar zinnen, dan krijg ik kramp in m'n vingers". Dat snapte ik wel, ik schatte het bouwjaar van de arts rond de eerste golfoorlog.
Ik mocht me vervoegen bij de balie, met de verwijsbrief. Zij zouden er voor zorgen dat ik dan een oproep zou krijgen van polikliniek y. Omdat de balie van polikliniek y zo'n 20 meter verderop is stelde ik voor dat ik met de brief naar die balie zou gaan. Kon ik gelijk zelf een afspraak maken. Het antwoord was verrassend: "Nee, dat gaat niet. Ik moet deze brief faxen naar polikliniek y". Opeens wist ik wat het gepiep was wat ik hoorde in de wachtkamer. Er zat iemand steeds faxen te versturen! Ik was het geluid vergeten.
Dus medewerkers stoppen papieren in een apparaat en patiënten wapperen met papieren voor een aanmeldpaal.
Het zal vast allemaal zijn reden hebben, maar iets zegt me dat er nog iets te doen is met elektronische patiëntendossiers.
O ja, de afspraak -die met voorrang geregeld moet worden- heb ik na anderhalve week nog niet. Ligt vast in de typekamer.
Onlangs mocht ik me vervoegen bij polikliniek x in het universitaire ziekenhuis in onze mooie provincie hoofdstad. Allemaal heel hypermodern. Je mag je aanmelden door met je afspraakbrief voor een paal te zwaaien. Dan heeft de baliemedewerkster -die zorgvuldig achter een groot beeldscherm is verstopt- tijd voor andere zaken. Ongezellig maar begrijpelijk allemaal.
In de wachtkamer gezeten dacht ik: "wat hoor ik toch voor een gepiep?"
Na onderzoek besloot men dat ze niets voor me konden doen en dat ik naar polikliniek y moest. De arts ging ter plekke een verwijsbrief schrijven. Schrijven? Ja, met een pen! U weet wel, van vroeger. "Ja, zo gaat dat hier nog" klonk het met enige spijt, "ik kan eigenlijk helemaal geen verhaal meer schrijven van een paar zinnen, dan krijg ik kramp in m'n vingers". Dat snapte ik wel, ik schatte het bouwjaar van de arts rond de eerste golfoorlog.
Ik mocht me vervoegen bij de balie, met de verwijsbrief. Zij zouden er voor zorgen dat ik dan een oproep zou krijgen van polikliniek y. Omdat de balie van polikliniek y zo'n 20 meter verderop is stelde ik voor dat ik met de brief naar die balie zou gaan. Kon ik gelijk zelf een afspraak maken. Het antwoord was verrassend: "Nee, dat gaat niet. Ik moet deze brief faxen naar polikliniek y". Opeens wist ik wat het gepiep was wat ik hoorde in de wachtkamer. Er zat iemand steeds faxen te versturen! Ik was het geluid vergeten.
Dus medewerkers stoppen papieren in een apparaat en patiënten wapperen met papieren voor een aanmeldpaal.
Het zal vast allemaal zijn reden hebben, maar iets zegt me dat er nog iets te doen is met elektronische patiëntendossiers.
O ja, de afspraak -die met voorrang geregeld moet worden- heb ik na anderhalve week nog niet. Ligt vast in de typekamer.
maandag 26 mei 2014
Zoekmachines vertekenen de werkelijkheid
EDIT: deze blog houd ik niet meer bij. Kijk op mijn nieuwe site.
In de 60-er jaren ben ik behandeld door J.E. Enklaar, orthopedisch chirurg te Amsterdam. Lees verder.
In de 60-er jaren ben ik behandeld door J.E. Enklaar, orthopedisch chirurg te Amsterdam. Lees verder.
dinsdag 20 mei 2014
Wolf Garten tuingereedschap is na een paar jaar niet meer te repareren.
Ben ik nou een te kritische consument of zit de wereld echt gek in elkaar?
De roep om apparatuur die lang mee gaat en na jaren nog te repareren is neemt toe. Vind ik een heel goede zaak.
Zeven jaar geleden kochten we een grasmaaimachine van Wolf Garten. Een Duits degelijk merk. Dachten we. Je mag ook wat verwachten als je bijna € 800,= uitgeeft. Je denkt dan, voor dat lappie grond van ons doet hij het de komende decennia wel. Er zit een keurig Honda motortje op, die begeeft het echt niet, die overleeft mij wel.
Vorige week brak de mulchplaat in stukken. Dat hoort eigenlijk niet. Het ding was helemaal verroest. Niet zo gek met nat gras. Zo'n onderdeel hoor je gewoon van aluminium of degelijke kunststof te maken. Maar goed, naar de dealer om een nieuwe plaat te bestellen. Blijkt dat de onderdelen niet meer leverbaar zijn! De dealer was ook heel verbaasd, aan hem ligt dit probleem niet.
Wolf Garten heeft een Filosofie kunnen we op hun website lezen. Daar staat ook:
Naar ik begrijp is het bedrijf overgenomen door Amerikaanse investeerders. Of dat ook zo is weet ik niet, maar degelijke Duitse service is er niet meer.
Bedenk dat als je wat van Wolf Garten koopt dat je je spul in 5 jaar moet afschrijven.
Ik roep alle dealers op een eerlijk verhaal te houden en potentiële klanten te waarschuwen.
Wat ik me afvraag: zijn er nog merken waar het anders is????
De roep om apparatuur die lang mee gaat en na jaren nog te repareren is neemt toe. Vind ik een heel goede zaak.
Zeven jaar geleden kochten we een grasmaaimachine van Wolf Garten. Een Duits degelijk merk. Dachten we. Je mag ook wat verwachten als je bijna € 800,= uitgeeft. Je denkt dan, voor dat lappie grond van ons doet hij het de komende decennia wel. Er zit een keurig Honda motortje op, die begeeft het echt niet, die overleeft mij wel.
Vorige week brak de mulchplaat in stukken. Dat hoort eigenlijk niet. Het ding was helemaal verroest. Niet zo gek met nat gras. Zo'n onderdeel hoor je gewoon van aluminium of degelijke kunststof te maken. Maar goed, naar de dealer om een nieuwe plaat te bestellen. Blijkt dat de onderdelen niet meer leverbaar zijn! De dealer was ook heel verbaasd, aan hem ligt dit probleem niet.
Wolf Garten heeft een Filosofie kunnen we op hun website lezen. Daar staat ook:
Producten van WOLF-Garten
- kunt u jaar na jaar vertrouwen
Naar ik begrijp is het bedrijf overgenomen door Amerikaanse investeerders. Of dat ook zo is weet ik niet, maar degelijke Duitse service is er niet meer.
Bedenk dat als je wat van Wolf Garten koopt dat je je spul in 5 jaar moet afschrijven.
Ik roep alle dealers op een eerlijk verhaal te houden en potentiële klanten te waarschuwen.
Wat ik me afvraag: zijn er nog merken waar het anders is????
Edit 25 mei:
Wel grappig: ik stel de vraag of andere fabrikanten anders met dit soort zaken omgaan. Jawel dus blijkt een paar dagen later. De koelkast van mijn moeder gaat stuk. Ook een duur luxe Duits merk (Liebherr). Ruim buiten de garantietermijn. Ze stelden zelf een coulance regeling voor: een redelijke afschrijving per jaar voor de jaren dat het ding het deed. Voor een aanvullend bedrag een spiksplinternieuwe machine met gewoon weer twee jaar garantie. Zo kan het dus ook, dat geeft vertrouwen!
Haal je een goedkoop Chinees product in huis, dan moet je niet zeuren, maar als je iets duurs koopt mag je dit verwachten! Hulde aan Liebherr
Het sterkt me in het idee om nog maar even door te gaan met deze zaak. Eigenlijk zouden consumenten op beoordelingssites merken moeten kunnen beoordelen. Contact met één van de grootste sites van Nederland waar ik dit idee aanleverde leerde me dat ze er al mee bezig zijn. Andere organisaties vinden het een sympathiek idee en "nemen het mee". Of het wat oplevert weet ik niet, maar niet geschoten is altijd mis.
Haal je een goedkoop Chinees product in huis, dan moet je niet zeuren, maar als je iets duurs koopt mag je dit verwachten! Hulde aan Liebherr
Het sterkt me in het idee om nog maar even door te gaan met deze zaak. Eigenlijk zouden consumenten op beoordelingssites merken moeten kunnen beoordelen. Contact met één van de grootste sites van Nederland waar ik dit idee aanleverde leerde me dat ze er al mee bezig zijn. Andere organisaties vinden het een sympathiek idee en "nemen het mee". Of het wat oplevert weet ik niet, maar niet geschoten is altijd mis.
donderdag 8 mei 2014
Schakelaar Krups Nespresso XN2001 repareren
De aan-uit schakelaar van ons Nespresso apparaat deed het niet meer. Je moest er heel hard op duwen om nog resultaat te krijgen. Even open maken dacht ik.
De rest van de blog kan je lezen op m'n nieuwe blog pagina. Sorry voor het ongemak.
De rest van de blog kan je lezen op m'n nieuwe blog pagina. Sorry voor het ongemak.
donderdag 20 maart 2014
Windows Defender valt tegen
Toen ik windows 8 ging gebruiken ben ik overgestapt naar Windows Defender. Tot een paar dagen geleden had ik geen problemen. Opeens kreeg ik last van malware. Home pagina's werden overschreven en ik kreeg allerlei enge schermen met advertenties. Toen maar een volledige scan gedaan met Windows Defender. Niets gevonden. Gezocht naar Malware met behulp programma van de site van Microsoft. Die vond ook niets. Op internet vond ik wel allemaal programma's die claimen de boel op te schonen, maar die vertrouw ik niet zo erg.
Mijn licentie voor ESET NOD32 antivirus is nog niet afgelopen, dus die maar geïnstalleerd. Programma begint gelijk te roepen dat er bedreigingen zijn aangetroffen. Laten opruimen en ik ben van de ellende af.
Weer schokkend. Microsoft kan dit zelf dus nog steeds niet goed regelen. Doet me denken aan het indexeren dat ze ook niet goed kunnen. Zie mijn topic uit augustus 2013 daarover.
Mijn licentie voor ESET NOD32 antivirus is nog niet afgelopen, dus die maar geïnstalleerd. Programma begint gelijk te roepen dat er bedreigingen zijn aangetroffen. Laten opruimen en ik ben van de ellende af.
Weer schokkend. Microsoft kan dit zelf dus nog steeds niet goed regelen. Doet me denken aan het indexeren dat ze ook niet goed kunnen. Zie mijn topic uit augustus 2013 daarover.
zaterdag 15 februari 2014
Stukje windmolen gekocht
Bij de windcentrale kan je een stukje windmolen kopen. Wij hebben 1 winddeel gekocht voor € 215,=. Meer kan helaas niet omdat we ook al zelf veel stroom opwekken met onze zonnepanelen. (Je mag tot 85% van je eigen gebruik aan opwekking kopen). Voor die € 215,= kunnen we rekenen op het in mindering brengen van 500 kWh op onze stroomrekening. De investering is eigenlijk heel laag. Het rendement is hoger dan op een simpele spaarrekening. Alleen als de energieprijs keldert verdien je het niet terug. Dat risico durf ik wel te lopen. Zeker voor zo'n klein bedrag.
Mooi dat particulier initiatief dingen realiseert die de overheid nalaat.
Wij hebben geboekt via Greenchoice.
Kijk hier voor de berekeningen van je rendement.
Voor een uitleg in Jip en Janneketaal kan je hier terecht.
Mooi dat particulier initiatief dingen realiseert die de overheid nalaat.
Wij hebben geboekt via Greenchoice.
Kijk hier voor de berekeningen van je rendement.
Voor een uitleg in Jip en Janneketaal kan je hier terecht.
woensdag 12 februari 2014
Ervaringen glucosesensor 7
In de vorige blog over dit onderwerp heb ik al een behoorlijke samenvatting gegeven. Valt er nog wat nieuws te melden dan? Niet heel veel, maar toch is er nog wel wat te schrijven.
Binnenkort is de nieuwe generatie Medtronic sensor aan de beurt. Ik ben heel benieuwd of ik iets merk in het gebruik. Ik laat het weten!
- Je merkt wel dat de leercurve best lang is. Ik ben nu echt zo ver dat ik denk dat ik gegevens echt goed kan interpreteren, ook als de sensor eens niet zo nauwkeurig is. In dat geval is de curve behoorlijk hakkelig. Inmiddels weet ik wel wanneer ik hem moet vervangen en wanneer mijn interpretatie nog betrouwbaar is.
- Inmiddels ben ik een paar kilo aangekomen (oude wens van mijn internist, echt waar). Ik heb iets meer vet op m'n buik. De resultaten van de sensor zijn beduidend beter (lees stabieler). In een speklapje doet hij het kennelijk beter dan op een wasbord.
- Ik ben met bepaalde medicijnen gestopt (ik ga het uitleggen aan de internist, ga hier maar niemand oproepen om hetzelfde te doen). Daardoor voel ik me beter. Zo goed dat ik zelfs weer een beetje aan het klussen ben geslagen. Ik ben heel blij dat dat weer gaat, maar het kost me zo veel inspanning dat het nogal van invloed is op m'n glucose waardes. Ik kreeg een 'laag voorspeld' alarm terwijl de sensor nog 7 aangaf. Een nieuw record. (een half uur eerder zat ik nog boven de 10. Meten wees uit dat ik al onder de 4 zat! Gewoon snel wat suiker eten en lekker door klussen. Zonder sensor was ik de rest van de dag brak geweest.
Binnenkort is de nieuwe generatie Medtronic sensor aan de beurt. Ik ben heel benieuwd of ik iets merk in het gebruik. Ik laat het weten!
Abonneren op:
Posts (Atom)