Glucose sensoren vergelijken

Van mijn internist kreeg ik een artikel over een onderzoek waarin diverse glucose sensoren werden vergeleken. In dit onderwerp ben ik behoorlijk geïnteresseerd. Zelf heb ik al eens de Dexcom vergeleken met de Enlite (zie blog). Dat kon omdat de importeur van Dexcom daaraan meewerkte. Ik betaalde indertijd de sensoren zelf. Omdat de levensduur van Dexcom vaak heel lang is (zie Amerikaanse fora) vroeg ik aan de importeur of ik de Dexcom mocht proberen. De deal was dat ik de apparatuur in bruikleen kreeg en de sensoren moest betalen. Conclusie was dat voor mij de Dexcom niet geschikt was. Heel jammer, want de ondersteuning was geweldig.

Uit het onderzoek komt de Navigator van Abbott als beste uit de bus. Als er testers worden gezocht, dan hoop ik dat ik mee kan doen! Bij mij werkt de sensor maar op een heel beperkte plek. Ik zou graag onderzoeken of andere sensoren voor mij ook op ander plaatsen goed functioneren. Ik ga maar weer eens contact zoeken met Abbott. Niet geschoten is altijd mis!

Een paar sensor ervaringen

In deze blog leg ik vast wat de glucosesensor (Medtronic Enlite) voor mij in het dagelijks leven betekent. Ik kwam op het idee na een gesprek met Dr. Hoogenberg, mijn internist. Ik vermeld hier niet allerlei technische aspecten zoals ik dat eerder deed in andere documenten. Ook de frustratie momenten -die zijn er ook- laat ik buiten beschouwing.

Algemeen

De sensor heeft voor mij als grootste voordelen zekerheid en kennis.

Zekerheid uit zich in het feit dat je, als de sensor goed functioneert, goed kan vertrouwen op de alarmen. Door andere aandoeningen dan mijn diabetes kost fysieke inspanning mij bovenmatig veel energie. Als ik in het verleden ging sporten moest ik echt elk half uur controleren of ik niet met een bloedgang richting hypo schoot. Nu kijk je een enkele keer op je display en zie je niet alleen je waarde, maar vooral ook de trend van je bloedsuiker. De voorspellende alarmen werken over het algemeen goed. Ik krijg vaak een alarm als de sensor nog 6 meet. Vanwege de gradiënt waarschuwt het ding dus op tijd. 

Ruim op tijd bijregelen is een fluitje van een cent geworden. In de auto stappen is nu verantwoord bij een glucosewaarde van 5,5 als ik weet dat ik niet substantieel aan het dalen ben. Vroeger moest ik maar gissen naar de gradiënt en nam ik voor de zekerheid (vaak te) veel koolhydraten.

Door de sensor krijg ik meer kennis van mijn diabetes. Doordat ik 7 x 24 kan zien wat mijn waarde is merk ik goed veranderingen in mijn lijf. Aanpassingen in de standen van de insulinepomp (basaal, wizard, gevoeligheid) doe ik met meer kennis en met minder trial & error.

Specifiek

Zo'n algemeen verhaal is natuurlijk leuk, maar wellicht maken voorbeelden nog meer duidelijk wat een sensor kan bereiken. Hier een paar voorbeelden om duidelijk te maken waarom ik de sensor niet meer wil missen.

Vandaag wil ik de lunch (wat betreft koolhydraten) overslaan om te kijken hoeveel ik mijn basaal moet aanpassen. Mooi moment, want de sensor die ik op dit moment draag is akelig nauwkeurig.

9:00 ontbijt 45 koolhydraten. Ik gebruik insuline volgens de boluswizard zoals gebruikelijk. Om 11:45 wil ik boodschappen gaan doen. M'n sensor geeft aan dat ik boven de 14 zit! Vreemd, opkomende verkoudheid?. Nagemeten, het klopt. Dan maar bijspuiten volgens de boluswizard.

Een uur later krijg ik (na boodschap zat ik net in de auto) een alarm (zeer snel dalend, actueel 5,1). Ik meet gelijk en zie dat ik inmiddels op 3,9 zit! Dit had ik absoluut niet verwacht een uur nadat ik boven de 14 zat. Zonder sensor was ik doorgeschoten en had pas wat gemerkt als ik onder de 3 zou zitten of zo. Gevolg: uren beroerd voelen.

Conclusies:

• Waarschijnlijk is de insuline van de ochtend pas goed vrij gekomen toen ik boodschappen deed. 's Ochtends stil gezeten achter de computer. Ik moest compenseren met zo'n 30 koolhydraten. Kan je mooi op de sensor doen als je weet dat die nauwkeurig is.
• Sensor is de mooiste uitvinding sinds die van het wiel.

We zijn een paar dagen in Praag. Prachtige stad overigens. Het is wel berekoud. De sensor die ik draag is niet best. De ene keer geeft hij te hoog aan, de andere keer te laag. Komt soms voor. Omdat je nog wel trends kunt waarnemen loop ik nog even met het ding door. Ze zijn immers duur. We gaan het hotel uit. Ik meet en zit op 7. Als het erg koud is voel ik om de één of andere reden hypo's niet zo goed. Na een half uur lopen voel ik me plotseling beroerd. Meten: 2,3! Daar zit je dan op een bankje in de vrieskou te shaken. Prachtige stad hoor, Praag. Boeit me op dat moment geen moer. De volgende paar uur voel ik me bagger. Op zo'n moment, als je geen goede sensor draagt, ervaar je weer wat een zegen zo'n ding is. Maar snel een nieuwe geschoten.

De daarop volgende dagen weer veel profijt gehad van de sensor. Het schatten van koolhydraten in maaltijden is heel lastig in het buitenland. Het is geweldig hoe je kan compenseren omdat je ziet waar je bloedsuikers heen gaan. Ik zet geen wekker meer om 's nachts te controleren als ik 's avonds twijfel voor de nacht.
___________________

Bij de laatste controle bleek m'n hab1c wat hoger dan gebruikelijk. Niet zo gek, want ik was wat slordig geweest met aanpassen. Een paar keer een maaltijd overslaan en goed kijken naar de gemeten waardes en de basaal standen zijn weer goed. Ook de koolhydraat/insuline ratio is in een paar dagen weer op orde. Wat zou het mooi zijn als het systeem het zelf allemaal kon berekenen. Maar ja, je kan niet alles hebben ;-)
Ik zou er bij de huidige stand van de techniek ook nog niet op durven vertrouwen.